Latem Kermis op zondagmorgen 25/08/2019 dat is starten (om 10.30u tot 11.45h) met een cultuurcafé. Dit jaar met Michel Flamme, Sophie Martens en Wim Deprez (van links naar rechts).
Organisatie: Gemeentelijke Raad voor Cultuur
Locatie: Raadszaal – Gemeentehuis
Inschrijven kan enkel via deze link
Over Michel Flamme :
Het werk van beeldend kunstenaar en architect Michel Flamme vindt zijn oorsprong in de etskunst maar voortdurend gaat hij op zoek naar vernieuwing en zowel technisch als inhoudelijk verkent hij steeds de grenzen van zijn verbeelding. In zijn nieuwste reeks beelden, tekeningen en collages krijgt een vreemde ornithologische wereld stilaan vorm.
Over Sophie Martens :
Sophie Martens (1961) is autodidact en schildert sinds 1997 professioneel. Zij bracht haar jeugdjaren door in de schaduw van het grote witte huis van haar grootouders, in de Pontstraat en zat op de banken bij juffrouw Marja, in het Sint Jozef-schooltje. Via een ommetje langs Gent in Parijs is zij vandaag weer thuisgekomen en woont nu in de Leiehoek. Zij legt alledaagse taferelen vast en zoekt daarin naar wat ze het ‘overgebleven beeld’ noemt. Het beeld dat wordt bepaald door vragen over de eigen plaats in de wereld, door de twijfel over een samenleving waarin alles gedefinieerd lijkt. Het resulteert in een soort droombeelden, bijna déja-vu situaties. Alles lijkt vertrouwd, maar je kan het niet duiden. Zij probeert de verborgen beelden die in elk van ons schuilen aan te raken. Vandaag is ze gefascineerd door de Leie en de natuur.
Over Wim De Prez :
De Latemse kunstenaar Wim De Prez volgde een niet-alledaags parcours van textielingenieur over trompe l’oeil schilder tot beeldhouwer en werkt met de allernieuwste technologie en trok met zijn origineel kleurgebruik zelfs de aandacht van Pantone, de wereldvermaarde specialist op het vlak van mode- en designkleuren. Wim De Prez ontwikkelde zijn eigen taal als schilder, kleurrijk werk over imperfecte creaturen. In 2011 creëerde hij ‘Chuck’, zijn eerste gesculpteerde beeld. Daarna volgden gekke figuren als ‘Happy Luke’, ‘Miss Mars 2962’ of ‘Green Sucker’.
De beelden situeren zich ergens tussen de fantasiewereld van Jeroen Bosch en de beelden van Niki de Saint-Phalle. Er zit wel degelijk een scherp kantje aan. Wie wil, kan er bepaalde dieren in zien – vogels, olifanten, …. zij het altijd met een ‘hoek af’. Ze hebben een pluimstaart én een rattenstaart, ze kijken scheel, ze hebben ze één klauw en één Donald Duck poot, het aantal vingers klopt niet, of zien eruit alsof ze ergens tegenaan zijn gelopen.
Het is De Prez’s manier om het dwingende schoonheidsideaal, de norm waarbij alles correct en perfect symmetrisch moet zijn, te bekritiseren. ‘We kunnen blijkbaar niet meer leven met een vleugje imperfectie. En toch vinden mensen mijn beelden schattig en mooi.’ De sculpturen worden gemaakt met 3D-software, en geprint met een 3D-printer.
Wim De Prez leeft en werkt in Deurle, waar ook zijn atelier is. Naast het maken van sculpturen en schilderijen werkt Wim De Prez ook in opdracht.