- 15/12/2019 : Hoe technologie kunst kan inspireren en omgekeerd?
Om het onderwerp uit te diepen hadden we drie gasten uit de Gentse Zebrastraat uitgenodigd. De Zebrastraat organiseert sinds jaren een biënnale over kunst en technologie. Het evenement begon onder de naam Pixels en Stippels en gaat vandaag verder als New Technological Art Award (NTAA). Wij hadden het genoegen Annelies Geenen te mogen ontvangen. Zij staat in voor het organiseren van de biënnale. Daarnaast zat ook Stef Van Bellingen op de interviewstoel. Hij cureerde reeds enkele malen het event. Tom Dekyvere lsoot het gezelschap gasten af. Hij nam als kunstenaar zowel deel aan de biënnale en heeft een vast kunstwerk in de Zebrastraat.
Bart Vandesompele van het GRC trad op als moderator en organisator. Fotograaf Didier Verriest zorgde voor de beelden..
Annelies Geenen gaf ons eerst een overzicht van de Liedts-Meesen stichting en de implicatie die deze heeft in het cultuurleven in de Zebrastraat. De vooraanstaande rol van de heer Alain Liedts en zijn echtgenote Francoise Meesen werd uitgelegd.
Stef Van Bellingen ging dan in op de wijze waarop NTAA in elkaar zit en zijn visie op het thema van de dag. Zijn reflecties over het hoe en waarom kunst en techniek elkaar kunnen of moeten beïnvloeden vormden het hart van de reflectie van het debat. Het feit dat kunst en techniek elkaar steeds beïnvloed hebben en dat dit vandaag uiteraard nog meer evident is. De techniek zelf wordt als kunst gebruikt, veel hedendaagse kunst wordt met technische middelen verwezenlijkt en het afval van industrieel materiaal wordt ook dikwijls als media voor hedendaagse kunst gebruikt. Uit honderden inzendingen uit de hele wereld kiest Stef Van Bellingen, zelf een fervent liefhebber van de 19de eeuwse kunst, de kunstwerken die de volgende biënnale gaan uitmaken.
De derde gast, Tom Dekyvere, had een totaal verschillend uitgangspunt. Deze begaafde spreker sprak met begeestering over zijn werk als kunstenaar. Het werk dat hij ons deze morgen presenteerde was gemaakt van grote hoeveelheden printplaten en ander recuperatiemateriaal uit de computerwereld. Zijn enthousiasme was aanstekelijk en hij toonde via een projectie verschillende van zijn realisaties: van grote lichtsculpturen tot assemblages van diverse materialen.
Tot slot konden we de aangename voormiddag afsluiten met een glas cava in de Lions-tent op het Kerstdorp en dit cultuurevenement met een gezellige babbel beëindigen (verslag Didier Verriest)
- 25/08/2019 : Over Latemse kunst en Latemse kunstenaars
“Gisteren alweer een boeiend cultuurcafé mogen meemaken met een volle Raadzaal te Sint-Martens-Latem. Sophie Martens, Wim De Prez en Michel Flamme waren onze gasten. Mooie synergie tussen het publiek en de gasten bij het Q&A moment (vragen van het publiek). Het werd een leerrijk en interessant debat waarbij we 4 hoofdpunten kunnen onthouden en meenemen naar de volgende vergadering van de Gemeentelijke Raad voor Cultuur:
1. er is nood aan een platform en ontmoetingsmoment voor lokale kunstenaars
2. er is bereidheid en enthousiasme vanuit de hedendaagse kunstenaars om samen met burgers en de gemeente te zoeken om meer kunst in het straatbeeld te brengen, publiek en kunst te verbinden (bijvoorbeeld door blanco gevels ter beschikking te stellen voor kunstenaars, beeldhouwwerk in het straatbeeld…
3. er is bereidheid en enthousiasme vanuit de hedendaagse kunstenaars kinderen en kunst met elkaar in contact te brengen
4. Open ateliers, samenwerking tussen gemeente en de kunstenaars
Ik kijk alvast uit naar meer….”
( verslaggeefster Ann Katia Schollaert – foto’s Karine De Wasch)
Over Michel Flamme :
Het werk van beeldend kunstenaar en architect Michel Flamme vindt zijn oorsprong in de etskunst maar voortdurend gaat hij op zoek naar vernieuwing en zowel technisch als inhoudelijk verkent hij steeds de grenzen van zijn verbeelding. In zijn nieuwste reeks beelden, tekeningen en collages krijgt een vreemde ornithologische wereld stilaan vorm.
Over Sophie Martens :
Sophie Martens (1961) is autodidact en schildert sinds 1997 professioneel. Zij bracht haar jeugdjaren door in de schaduw van het grote witte huis van haar grootouders, in de Pontstraat en zat op de banken bij juffrouw Marja, in het Sint Jozef-schooltje. Via een ommetje langs Gent in Parijs is zij vandaag weer thuisgekomen en woont nu in de Leiehoek. Zij legt alledaagse taferelen vast en zoekt daarin naar wat ze het ‘overgebleven beeld’ noemt. Het beeld dat wordt bepaald door vragen over de eigen plaats in de wereld, door de twijfel over een samenleving waarin alles gedefinieerd lijkt. Het resulteert in een soort droombeelden, bijna déja-vu situaties. Alles lijkt vertrouwd, maar je kan het niet duiden. Zij probeert de verborgen beelden die in elk van ons schuilen aan te raken. Vandaag is ze gefascineerd door de Leie en de natuur.
Over Wim De Prez :
De Latemse kunstenaar Wim De Prez volgde een niet-alledaags parcours van textielingenieur over trompe l’oeil schilder tot beeldhouwer en werkt met de allernieuwste technologie en trok met zijn origineel kleurgebruik zelfs de aandacht van Pantone, de wereldvermaarde specialist op het vlak van mode- en designkleuren. Wim De Prez ontwikkelde zijn eigen taal als schilder, kleurrijk werk over imperfecte creaturen. In 2011 creëerde hij ‘Chuck’, zijn eerste gesculpteerde beeld. Daarna volgden gekke figuren als ‘Happy Luke’, ‘Miss Mars 2962’ of ‘Green Sucker’.
De beelden situeren zich ergens tussen de fantasiewereld van Jeroen Bosch en de beelden van Niki de Saint-Phalle. Er zit wel degelijk een scherp kantje aan. Wie wil, kan er bepaalde dieren in zien – vogels, olifanten, …. zij het altijd met een ‘hoek af’. Ze hebben een pluimstaart én een rattenstaart, ze kijken scheel, ze hebben ze één klauw en één Donald Duck poot, het aantal vingers klopt niet, of zien eruit alsof ze ergens tegenaan zijn gelopen.
Het is De Prez’s manier om het dwingende schoonheidsideaal, de norm waarbij alles correct en perfect symmetrisch moet zijn, te bekritiseren. ‘We kunnen blijkbaar niet meer leven met een vleugje imperfectie. En toch vinden mensen mijn beelden schattig en mooi.’ De sculpturen worden gemaakt met 3D-software, en geprint met een 3D-printer.
Wim De Prez leeft en werkt in Deurle, waar ook zijn atelier is. Naast het maken van sculpturen en schilderijen werkt Wim De Prez ook in opdracht.